เจ้าผู้ครองนครน่าน ซื้อเครื่องบินให้กับสยามประเทศ และเป็นที่มาของการสร้างสนามบินน่านด้วยหยาดเหงื่อแรงกายพี่น้องชาวน่านจนเป็นสนามบิน “น่านนคร” ในปัจจุบัน

เมื่อปี พ.ศ. 2458 เจ้าอุปราช (มหาพรหม ณ น่าน) เจ้าอุปราชนครน่าน (อิสริยศในขณะนั้น) ได้ทรงบริจาคทุนทรัพย์ส่วนพระองค์เพื่อซื้อเครื่องบินให้แก่กองทัพอากาศ^[3] จำนวน 1 ลำ ซึ่งต่อมาพระองค์มีพระประสงค์จะชมเครื่องบินลำที่พระองค์ซื้อให้แก่กองทัพอากาศ จึงได้นำความปรึกษากับอำมาตย์เอก พระวรไชยวุฒิกรณ์ ปลัดมณฑลพายัพ เพื่อจัดสร้างสนามบินขึ้น เมื่อพระวรไชยวุฒิกรณ์เห็นชอบแล้ว จึงได้เกณฑ์แรงงานราษฎรทำการถางโค่นต้นไม้ บริเวณตำบลหัวเวียงเหนือ เพื่อสร้างสนามบินขึ้น โดยใช้เวลาในการสร้างประมาณ 3 ปีเศษ จึงแล้วเสร็จ และทางกองทัพอากาศจึงได้นำเครื่องบินแบบ “เบเก้” จำนวน 3 ลำ รวมทั้งลำที่เจ้าอุปราชฯ ได้ทรงบริจาคทุนทรัพย์ส่วนพระองค์ซื้อให้ บินจากกองทัพอากาศดอนเมืองถึงสนามบินน่านสำเร็จและลงอย่างปลอดภัย ครั้นเมื่อเครื่องบินได้กลับไปแล้วก็มิได้ใช้สนามบินนี้อีก คงปล่อยทิ้งไว้และได้รับการบำรุงรักษาตามสมควร

ต่อมาเมื่อเกิดกรณีพิพาทอินโดจีนกับฝรั่งเศส สนามบินได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นอีกครั้งเพื่อให้เครื่องบินจำนวน 3-4 ลำจากกองทัพอากาศสามารถมาประจำที่สนามบินน่านได้ แต่เมื่อสงครามอินโดจีนยุติลง ก็ไม่มีการใช้สนามบินอีก หลังจากนั้นอีกประมาณ 10 ปีเศษ สนามบินได้รับการปรับปรุงอีกครั้งหนึ่ง โดยทำการขยายทางวิ่งให้กว้างประมาณ 10 เมตร ยาวประมาณ 600 เมตร ผิวทางวิ่งบดทับด้วยดินลูกรัง พอที่เครื่องบินขนาดเล็กจะขึ้น-ลงได้ และเมื่อวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2514 กองทัพอากาศไทยได้จัดหน่วยบิน 231 ซึ่งมีเครื่องบินขับไล่ ทิ้งระเบิดมาประจำสนามบินน่าน พร้อมย้ายหน่วยบิน 713 และ 333 จากอำเภอเชียงกลาง มาประจำที่สนามบินน่าน รวมกันตั้งเป็นฝูงบิน 416 ต่อจากนั้นหน่วยบินของกองทัพบก และกรมการบินพาณิชย์ ได้ย้ายเข้ามาใช้พื้นที่ร่วมกับกองทัพอากาศ จึงได้ร่วมกันซ่อมทางวิ่งบางตอนที่ชำรุดให้ได้มาตรฐานและเพิ่มขีดความสามารถของทางวิ่งให้เป็นผิวแอสฟัลส์ติดคอนกรีต ยาว 2,000 เมตร กว้าง 45 เมตร ทางเผื่อหัวท้ายข้างละ 60 เมตร รับน้ำหนักสูงสุดได้ประมาณ 67,000 กิโลกรัม จนเครื่องบินขนาดใหญ่แบบซี-130 เฮอร์คิวลิส สามารถขึ้น-ลงได้อย่างปลอดภัย

ปี พ.ศ. 2523 กรมการบินพาณิชย์ ได้จัดสร้างอาคารที่ทำการท่าอากาศยานน่าน (อาคารเดิม) เป็นอาคารชั้นเดียวประกอบด้วยห้องพักผู้โดยสาร ที่ทำการท่าอากาศยานน่านและพื้นที่ลานจอดรถยนต์ ไว้บริการแก่ผู้โดยสารทั่วไป^[4]

ปี พ.ศ. 2555 กรมการบินพลเรือน (บพ.) กระทรวงคมนาคม ได้ก่อสร้างอาคารที่พักผู้โดยสารหลังใหม่ที่ท่าอากาศยานน่าน ซึ่งตั้งอยู่ที่ตำบลผาสิงห์ อำเภอเมืองน่าน จังหวัดน่าน โดยใช้งบประมาณค่าก่อสร้างจำนวน 169,060,000 บาท มีพื้นที่รวม 5,750 ตารางเมตร อาคารที่พักผู้โดยสารหลังใหม่เป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก สูง 2 ชั้น มีดาดฟ้า พร้อมระบบปรับอากาศและระบายอากาศ ระบบไฟฟ้าและสื่อสาร สามารถรองรับผู้โดยสารในชั่วโมงเร่งด่วน จำนวน 300 คน/ชั่วโมง หรือประมาณวันละ 2,400 คน และอาคารอื่น ๆ ได้แก่ อาคารโรงเก็บเครื่องมือกล และอาคารที่ทำการดับเพลิง ขนาด 720 ตารางเมตร สามารถจอดรถดับเพลิงได้ จำนวน 6 คัน พร้อมลานจอดรถยนต์ด้านหน้าอาคารประมาณ 540 ตารางเมตร และอาคารโรงเก็บเครื่องยนต์กำเนิดไฟฟ้าขนาด 126 ตารางเมตร และได้เปิดให้สายการบินและผู้โดยสารใช้บริการอาคารที่พักผู้โดยสารหลังใหม่ตั้งแต่วันที่ 19 พฤษภาคม 2557 ^[5]

เมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามใหม่ของท่าอากาศยานน่านว่า “ท่าอากาศยานน่านนคร“

สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินไปทรงเปิดอาคารที่พักผู้โดยสารหลังใหม่ ท่าอากาศยานน่านนคร โดยมี พลอากาศเอก ประจิน จั่นตอง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม นางสร้อยทิพย์ ไตรสุทธิ์ ปลัดกระทรวงคมนาคม นายวรเดช หาญประเสริฐ นายชาติชาย ทิพย์สุนาวี นายพงษ์ไชย เกษมทวีศักดิ์ รองปลัดกระทรวงคมนาคม นายสมชาย พิพุธวัฒน์ อธิบดีกรมการบินพลเรือน ผู้บริหารระดับสูงของกระทรวงคมนาคม ผู้ว่าราชการจังหวัดน่าน ภาครัฐ และภาคเอกชน เฝ้าทูลละอองพระบาทรับเสด็จ ณ ท่าอากาศยานน่านนคร จังหวัดน่าน ในวันอาทิตย์ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2558 เวลา 19.00 น.^[6]

ในวโรกาสนี้ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานนามใหม่ของท่าอากาศยานน่านว่า “ท่าอากาศยานน่านนคร” หมายถึง ท่าอากาศยานแห่งจังหวัดน่าน และพระราชทานพระราชานุญาตให้เชิญตราสัญลักษณ์ในโอกาสฉลองพระชนมายุ 5 รอบ 2 เมษายน 2558 ประดับที่ป้ายท่าอากาศยานฯ ดังกล่าว

ข้อมูลทางกายภาพ

อาคารที่พักผู้โดยสารหลังใหม่ (ปัจจุบัน) เป็นอาคารสองชั้น ขนาดพื้นที่ใช้สอยประมาณ 5,750 ตารางเมตร สามารถรองรับผู้โดยสารได้ 300 คน ในชั่วโมงคับคั่ง หรือรองรับผู้โดยสารได้ประมาณ 864,000 คนต่อปี จำนวนที่จอดรถ 170 คัน
อาคารที่พักผู้โดยสารหลังเดิม เป็นอาคารชั้นเดียว ขนาดพื้นที่ใช้สอยประมาณ 1,003 ตรม ตารางเมตร
ทางวิ่ง (Run Way) จำนวน 1 เส้น กว้าง 45 เมตร ยาว 2,000 เมตร กำหนดทางวิ่งเป็น 02 และ 20 พร้อมลานกลับลำด้านหัวทางวิ่ง 20 และระยะเผื่อหัว-ท้ายด้านละ 60 เมตร รับน้ำหนักได้ 74 ตัน
ทางขับ (Taxi way) จำนวน 1 เส้น, 4 ช่องทาง คือ A, B, C และ D ทาง A – C กว้าง 30 เมตร, C – D กว้าง 20 เมตร
ลานจอดอากาศยาน (Apron)

– ลาดจอดที่ 1 ขนาดกว้าง 35 เมตร ยาว 80 เมตร รองรับเครื่องบินแบบเอทีอาร์ 72 ได้พร้อมกัน 2 ลำ หรือเครื่องบินแบบโบอิง 737-400 ได้ 1 ลำ- ลาดจอดที่ 2 ขนาดกว้าง 100 เมตร ยาว 235 เมตร รองรับเครื่องบินแบบเอทีอาร์ 72 ได้พร้อมกัน 3 ลำ หรือเครื่องบินแบบโบอิง 737-400 ได้พร้อมกัน 2 ลำ- หลุมจอดเฮลิคอปเตอร์ จำนวน 2 หลุม

จำนวนเครื่องบินที่รองรับได้ 8 เที่ยวบิน/วัน
จำนวนผู้โดยสารที่รองรับได้ 2,400 คน/วัน หรือประมาณ 864,000 คน/ปี^[7]

ขอขอบคุณข้อมูลจาก https://th.wikipedia.org

แสดงความคิดเห็นผ่าน Facebook